De busrit!

Reizen doe je in Uruguay met de bus. Eigenlijk in heel Zuid-Amerika is het normaal dat men met de bus reist. De bussen zijn goed. 
Vaak hebben ze Wifi, en je hebt vaste zitplaatsen en er is altijd een toilet aanwezig, en het is schoon!

Wanneer ik boodschappen wil doen in een iets grotere supermarkt en iets minder geld wil uitgeven dan nodig is dan moet ik met de bus. 
Ik kan kiezen, of ik kan naar Chuy, het stadje op de grens met Brazilië of ik kan naar Castillos. Een iets kleiner dorpje maar ook met alle nodige voorzieningen. Beide ongeveer een klein uurtje met de bus.

Dit keer heb ik gekozen voor Castillos. Ik moest naar het postkantoor om te vragen of er een pakketje was aangekomen en ik wilde groene thee. 
Ja, zelfs groene thee is een missie op zich. Dat ligt niet aan de supermarkt of aan Uruguay maar ik blijk nog al kieskeurig te zijn met thee.

Na een flinke hoeveelheid te hebben ingekocht heb ik de bus weer terug genomen. De bussen rijden op iets minder logische tijden dus het is soms ook geluk hebben dat er net eentje klaar staat wanneer je terug wilt naar Punta del Diablo.

Ik had geluk! 
Dit keer een antieke, erg oude bus met een zeer oude buschauffeur. 
Ik hou van oude auto´s en oude bussen. Het geeft mij een avontuurlijk gevoel dus absoluut geen straf. Ik deelde de bus met twee andere heren op leeftijd.
Hier is het zo dat ze je kaartje komen controleren als je bus al op weg is. 
Als de bus het dorp uit is dan komt chauffeur nummer 2, ( ja, er zijn altijd twee chauffeurs aanwezig) het kaartje controleren. 
Geen idee wat de gevolgen zijn als je kaartje niet in orde is maar weet wel dat ze nergens echt heel moeilijk over doen. 
Uruguyanen houden niet van gedoe en drama.

Deze chauffeur was zeker de 70 gepasseerd en kwam bij mij staan en vroeg om mijn kaartje. Hij vroeg waar ik vandaan kwam en vertelde dat ik uit Nederland kwam. Zijn ogen begonnen te twinkelen en ging rechterop staan. Holanda?

En toen begon het...

Hoe oneerlijk het WK-voetbal eigenlijk was. Natuurlijk was Suarez fout maar wat voor straf had de voetballer gekregen die de rugwervel van de ander gebroken? Of de elleboogstoten, de schoppen op de enkels en de kopstoten? Één grote corrupte bende die FIFA en hij vond het zeer jammer dat Nederland er nu ook uit lag. 
Dat was toch zijn favoriet na Uruguay.

Ze zullen hetzelfde met Messi doen, zonder Messi heeft Argentinië immers ook geen kans.
Zijn relaas ging verder over de Braziliaanse overheid, over het geld, over de gevolgen voor de mensen.

Met zijn zwaaiende armen, rode wangen en ontzettend snel pratende Spaans is dit wat ik heb opgevangen. 
Hij eindigde dat hij het een grote eer vond dat hij een blonde Hollandse in zijn bus mocht vervoeren en hielp mij met uitstappen. 
Uiteindelijk heb ik drie keer ´Si´ kunnen zeggen en heb heel wat af geknikt. 
Ik denk dat ik het in de grote lijnen ook wel met hem eens was maar uiteindelijk ben ik met buikpijn van het lachen uit de bus gestapt.

Ik geniet er van hoe mensen hier met passie kunnen praten. 
Het hele lichaam praat mee. De ogen draaien in het rond, het hoofd schudt heen en weer, de armen benadrukken de woorden die ze zo snel mogelijk uitspreken. Zelfs als je niet alles verstaat dan komt de boodschap duidelijk over, daar zorgt de lichaamstaal daar wel voor. 

                Een gesprek voeren is op deze manier nooit saai.