Heimwee - Social Media - Hoop

De vraag of ik ook wel eens heimwee hebt wordt steeds vaker aan mij gesteld. Of ik Nederland ook mis en of ik niet graag weer terug zou willen..
Ja, ik mis Nederland soms wel.
Noorderzon. Ja, ik mis Noorderzon. De gezelligheid, het rondhangen en de muziek en theater wat er te zien is. De Groningse gezelligheid wat ik mis. Samen met vrienden en vriendinnen rondslenteren en een drankje doen.
De vrijdagmiddagborrels. Ja, die mis ik ook wel. Het bijkletsen, nergens aan hoeven denken en het weekend beginnen met gezelligheid.
Daarnaast mis ik natuurlijk ook praktische dingen. Een grote supermarkt waar je niet afhankelijk hoeft te zijn van het seizoen en kunt kiezen uit wat je wilt. Ik mis het hebben van een fiets of een auto. Hier ben ik afhankelijk van de bus en ja, hier is een half uur vertraging heel gewoon. Ik mis een wasmachine, gewoon omdat het makkelijk is.

Mis ik dan eigenlijk niet gewoon het sociaal leven en een flinke portie Nederlandse structuur?

De structuur mis ik inderdaad. Ongeorganiseerde situaties maakt mij nog wel eens ongeduldig. Twintig minuten in een rij staan in de supermarkt omdat de caissière besluit om ook bij andere kassa´s even alle sigaretten aan te vullen. In efficiënt werken zijn ze hier niet heel goed en ja, dan is het in Nederland een stuk beter georganiseerd en gaat het een stuk sneller.

Mijn sociaal leven speelt zich vooral via Skype, de email en Whatsapp af. Ik moet zeggen dat het prima gaat. Natuurlijk is er ook nog de Social Media. Twitter, Facebook en LinkedIn. Ik gebruik ze ook voor mijn site en de meeste bezoekers komen van de Social Media af en via de Social Media weet ik mensen te bereiken. Dus ik gebruik de Social Media meer als een instrument om mensen te bereiken en daarnaast probeer ik natuurlijk ook een beetje sociaal te zijn. Hoewel het sociale puntje op Facebook nog wel eens ver te zoeken is.

De laatste week was vooral Facebook in de ban van de ALS Ice Bucket Challenge. Gooi een emmer water met ijs over je heen, nomineer drie andere mensen en doneer wat geld voor het goede doel. 
Een goede manier om geld te werven voor een goed doel. Dat blijkt wel, miljoenen is er gedoneerd. Veel grappige filmpjes komen voorbij en mensen hebben er veel lol in.
Toch is er ook een andere partij online. De mensen die zich er aan ergeren, die er niet in geloven, die geen filmpje willen maken, de logica er niet van in zien of gewoon uit principe er niet aan mee doen.
Deze partij krijgt ook veel aandacht. Ze zijn onsportief, egoïstisch, begrijpen niet hoe ernstig ALS is en zijn respectloos naar de zieken, familie leden en nabestaanden.

Wordt het niet een beetje te gek?

Ik doe er niet aan mee omdat ik andere doelen steun. Er zijn zoveel goede organisaties die wel een beetje steun kunnen gebruiken. Dat zegt niet dat ik niet meeleef met mensen die met deze ernstige ziekte te maken krijgen of hebben. Dat zegt niet dat ik geen respect heb voor mensen die wel doneren. Nee, ik zie het als een persoonlijke keus waar iedereen vrij in mag zijn. Vrij om te doneren aan wie ik wil en hoeveel ik wil.
Bovendien voel ik mij er niet goed bij als het wordt verwacht vanuit de maatschappij en het voelt voor mij alsof er druk wordt uitgeoefend en het doneren iets is wat eigenlijk van je verwacht wordt.

Ik zie het als een uit de hand gelopen actie waarbij mensen vergeten om de boodschap te verspreiden. Mensen die met de ziekte te maken hebben zullen altijd er bij betrokken blijven en zullen de boodschap begrijpen maar anderen zullen het volgende maand gewoon weer vergeten zijn. Wat zou dan effectiever zijn, een duidelijke boodschap verspreiden of gaat het alleen om het geld?

Hoe sociaal is de sociaal media eigenlijk? Met zulke acties zijn mensen niet zo sociaal. Mee doen om er bij te horen, mee doen om in dezelfde categorie te vallen en daarnaast misschien een beetje geld overmaken, als mensen het kunnen missen. Nee, ALS patiënten hebben geen keuze en zijn ziek. Er is geen medicijn en het is verschrikkelijk, ook voor de familieleden. Er zijn nog veel meer ziekten waar men geen medicijn voor heeft, nog veel meer mensen die sterven en die daar niet voor gekozen hebben. Het is heel erg ernstig voor heel veel mensen maar laten we wel een beetje sociaal met elkaar om gaan en elkaar vrij laten in het wel of niet steunen van een organisatie. Het is tenslotte Social Media...

Morgen is hier een markt waarbij geld wordt opgehaald voor de nieuwe basisschool. De overheid betaald de school maar de kinderen willen ook graag een groentetuin en een mooi voetbalveld. Ik zal hun steunen omdat ik meer geloof in lokale projecten. Kleinschalige projecten hebben naar mijn mening sneller resultaat. Ik kan mij herinneren dat tijdens mijn studie Fundraising en Sponsoring wij hier interessante discussies over hebben gevoerd. Interessant en ja, ook grote organisaties hebben veel invloed en op veel grotere schaal. Ik hou er van om de betrokkenheid te voelen en resultaat te zien en dus doneer ik aan deze kleine school.

Er kwam een filmpje voorbij op Facebook van een jongere meid die een ernstige vorm van MS heeft. Zij vertelde dat zelfs wanneer er een medicijn is tegen een ziekte, het voor veel mensen niet betaalbaar is. Misschien is dat iets om een actie tegen te beginnen, terwijl de onderzoekers ondertussen bezig zijn met het zoeken en ontwikkelen van een medicijn kunnen anderen alvast beginnen met het hervormen van de gezondheidszorg. Het zou tenslotte verschrikkelijk zijn dat wanneer er een medicijn is, het niet voor iedereen toegankelijk is. De medicijnen zullen met grote winst verkocht worden waar alleen de bedrijven die de medicijnen verkopen, winst van zullen hebben.

Ik hoop werkelijk dat ze een medicijn vinden. Ik hoop dat deze school een mooie groentetuin krijgen. Ik hoop dat (onder andere) het Rode Kruis meer geld krijgt, zij zijn (met veel andere mensen) bezig overal in de wereld om ook mensenlevens te redden. Ik hoop dat er meer mensen zich aanmelden als donor. Ik hoop dat er geen vluchtelingen meer op straat hoeven te leven. Ik hoop dat er geen plastic maar aanspoelt op het strand. Ik hoop op minder geweld in deze wereld. Ik hoop dat mensen zich niet persoonlijk voelen aangevallen wanneer je een mening hebt. Ik hoop dat mensen elkaar meer kansen geven.

Ik hoop nog het meest op een wereld waar mensen respectvol en vriendelijk met elkaar om kunnen gaan en elkaars mening kunnen respecteren zonder elkaar aan te vallen of de veroordelen. 

Is dit een realistische -hoopvolle- gedachte of zou het blijven bij een droom?